Stage 3

KING Pyrrhus Express: 3η Ημέρα, 07.09.2010, Βοβούσα - Πισοδέρι.

Το ξημέρωμα της Τρίτης με βρήκε στο καταφύγιο της Βοβούσας. Εγερτήριο στις 6:30. Είχα τακτοποιήσει τους λογαριασμούς μου από το προηγούμενο βράδυ, η μηχανή φορτωμένη, οι αναρτήσεις ήδη ρυθμισμένες για χώμα και τα ελαστικά με χαμηλότερες πιέσεις, οπότε ήμουν έτοιμος να φύγω. Όμως το θέαμα δεν ήταν ενθαρρυντικό…

Η νυχτερινή βροχή είχε μετατρέψει τους χωματόδρομους σε βάλτους. Τα σχέδια μου για διπλή χωμάτινη διάσχιση της κοιλάδας δε θα πραγματοποιούταν… Επίσημα πλέον. Από την αρχή, είχα σαν βασική προϋπόθεση να είναι στεγνοί οι δρόμοι στην περιοχή… ατυχία… εναλλακτικό σενάριο, μια μικρότερη χωμάτινη διαδρομή, οπότε δεν υπήρχε ανάγκη για άμεση αναχώρηση… Θα κοιμόμουν άλλες 2 ώρες, πρωινό με τα παιδιά της WWF και μετά αναχώρηση. Ήταν η πρώτη απογοήτευση του ταξιδιού. Την επόμενη φορά… Ιούλιο… και θα φροντίσω να έχω μεγαλύτερο χρονικό παράθυρο.

Πρωινό στο καταφύγιο

το καταφύγιο

Το εναλλακτικό σενάριο περιλάμβανε μια μικρότερη χωμάτινη διαδρομή, σε δασικό δρόμο, (Έτσι για παρηγοριά…) συνοδεία τετρακίνητων οχημάτων και μετά στη Βοβούσα.

Βοβούσα

Βοβούσα

Βοβούσα

Από τη Βοβούσα ακολούθησα τον κεντρικό δρόμο προς Περιβόλι. 

Προσοχή Κουλτούρα:

Το Περιβόλι βρίσκεται στην Δυτική άκρη της Μακεδονίας, επάνω στη «Βασιλική Στράτα» των Ρωμαίων και των Βυζαντινών και στη διάβαση του Φάγκο Βίμιτο, στην καρδιά της Βορείου Ελλάδας, από το ένα μέρος έλεγχε την επικοινωνία Ηπείρου και Μακεδονίας, και από το άλλο στάθηκε βράχος αντιστάσεως στα κύματα των Αλβανικών κυρίως ορδών, των οποίων, ανέκοψε την διείσδυσή τους προς την Δυτική Μακεδονία και τον σιτοβολώνα της Θεσσαλίας. 

Το Περιβόλι συγκροτήθηκε αρχικά από τους μικρούς οικισμούς, πριν από πολλούς αιώνες, για την φρούρηση και τον έλεγχο της διαβάσεως της Πίνδου. Πότε ακριβώς συγκροτήθηκε δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Αν δεν έγινε επί Μακεδονικής εποχής, όταν και τότε επί Φιλίππου υπήρχαν μεθοριακά φρούρια, όπως το Πήλιο, ο Πυλών κ.ά., συγκροτήθηκε οπωσδήποτε αμέσως μετά την Ρωμαϊκή κατάκτηση. Τότε διαμορφώθηκε και η λατινογενής γλώσσα στους κατοίκους του. 

Συνέχεια τις πολύ καλής διαδρομής που ακολούθησα χτες, η σημερινή. Αρχικά ανηφορική. Το υψόμετρο ανεβαίνει και η βλάστηση σταματά. Το πυκνό δάσος αντικαθίσταται από αλπικά λιβάδια. Κατηφόρα, δάσος ξανά… Στα δεξιά υπολείμματα της Βασιλικής Στράτα… μετά από λίγο στα αριστερά ο δρόμος που πάει στο χιονοδρομικό της Βασιλίτσας. Συνεχίζω ευθεία, την κάθοδο προς Γρεβενά.

Τα πεδινά χωρία δεν μου κέντρισαν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και η διαδρομή ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, μέχρι τα Γρεβενά. Εκεί ανεφοδιασμός σε καύσιμα, νερό και κάτι ελαφρύ να βάλουμε στο στομάχι μας…

Το πρωί που έπαιζα στις λάσπες ξόδεψα χρόνο και τώρα ήθελα να τον ανακτήσω. Ήθελα να φτάσω στον Αρκτούρο πριν τις 17:00, που είναι η ώρα της τελευταίας ξενάγησης. Συνεπώς η οδηγική ευχαρίστηση πήγε στην άκρη (προσωρινά) και μπήκα στην Εγνατία. Όχι για πολύ όμως. Βγήκα στην έξοδο προς Καστοριά, νομός Κοζάνης πλέον. Έστριψα δεξιά και ακολούθησα την διαδρομή Εράτυρα, Βλαστή, Αναρράχη, Γαλάτεια, Πεδινό, έχοντας τις λίμνες Χειμαδίτιδα και Ζάζαρι αριστερά και τα φουγάρα της Πτολεμαΐδας δεξιά.

η διαδρομή ήταν ανάμεσα στη Πτολεμαΐδα και τις λίμνες

Στην περιοχή του νομού Κοζάνης που κινήθηκα, η σηματοδοσία δεν είναι και τόσο καλή, συγκρινόμενη με τις άλλες περιοχές του ταξιδιού, οπότε μερικές ματιές στο χάρτη είναι αναγκαίες.

 

Στο Πεδινό αριστερά προς Αετό και εκεί δεξιά προς Νυμφαίο. Αρχίζει η ανάβαση στο βουνό. Όταν τελειώνουν οι φουρκέτες εμφανίζεται μπροστά το Νυμφαίο. Οι επισκέπτες αφήνουν το όχημα τους στο μεγάλο πάρκινγκ που βρίσκεται δεξιά πριν την είσοδο του χωριού και συνεχίζουν με τα πόδια.

Είσοδος στο Νυμφαίο

Εγώ έστριψα αριστερά και συνέχισα την ανάβαση ακολουθώντας τις πινακίδες προς Αρκτούρο. Πάλι στον προορισμό, οι επισκέπτες καλούνται να εγκαταλείψουν τα οχήματα τους και να συνεχίσουν πεζοί, μέσα σε ένα υπέροχο μονοπάτι.

Στο κτήριο του Αρκτούρου, συγκεντρώνεται η ομάδα που θα ξεναγηθεί, αγορά εισιτηρίου (5 euro) και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε…

Προσοχή Κουλτούρα:

Το καταφύγιο της αρκούδας είναι ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος 50 στρεμμάτων με δάσος οξιάς, που είναι φυσικός βιότοπος της αρκούδας. Δεν είναι ζωολογικός κήπος, αλλά χώρος διαβίωσης άγριων ζώων που εξαρτώνται από τον άνθρωπο. Φιλοξενούνται πρώην αιχμάλωτες αρκούδες που δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την ανθρώπινη φροντίδα.

Η δασική οξιά σχηματίζει αμιγή δάση που καταλαμβάνουν μεγάλη έκταση στην ορεινή ζώνη (σε μεγάλα και μεσαία υψόμετρα 800-1700μ). Εξαπλώνονται κυρίως στις βορινές πλαγιές. Η οξιά για την ανάπτυξη της απαιτεί βαθιά, γόνιμα εδάφη καθώς και υψηλή υγρασία στην ατμόσφαιρα.

Τα δάση της οξιάς είναι πυκνά και σκιερά. Τα δέντρα μπορεί να φτάσουν τα 30 μέτρα ύψος. Στα δάση οξιάς βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη φυτών της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης. Επίσης υπάρχει και μεγάλη ποικιλία από μανιτάρια.

Τα δάση οξιάς είναι σημαντικά για την παραγωγή καλής ποιότητας νερού καθώς φιλτράρουν το νερό της βροχής, παρέχουν ξυλεία καλής ποιότητας αλλά και καυσόξυλα.

Αγορά αναμνηστικών και κατάβαση στο Νυμφαίο, ένα από τα πιο όμορφα χωριά στην Ευρώπη:

Πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, μια μικρή επίσκεψη στη Λίμνη του Νυμφαίου:

Επιστροφή και κατάβαση του βουνού από τον ίδιο δρόμο… 

Αριστερά στον Αετό και ακολουθούμε τις πινακίδες προς Φλώρινα. Στάση πριν την είσοδο της πόλης για ανεφοδιασμό. Βόλτα με τη μηχανή μέσα στην πόλη, χωρίς όμως πολύ χρονοτριβή.

Ακολουθώ το δρόμο προς Πρέσπες/Αλβανία. Όμορφη διαδρομή, αλλά με περισσότερη κίνηση από όση είχα συνηθίσει μέχρι τότε (που ήταν σχεδόν καθόλου κίνηση!). Όχι ότι μου δημιουργήθηκαν προβλήματα, κανά δυο φορτηγά που εμφανίστηκαν μπροστά μου τα προσπέρασα με την ταχύτητα της σκέψης…  Μηχανή !!!  Άρχισα να συναντώ και αυτοκίνητα με Αλβανικές πινακίδες, όλο και πιο συχνά… και Βουλγάρικες και από FYRoM. 

Χιονοδρομικό Πισοδερίου στα αριστερά. Το μέρος που θα περάσουμε το βράδυ. Ο ήλιος έχει χαθεί, αλλά υπάρχει ακόμα λίγο φως. Ίσως τελικά στήσω σκηνή και δεν είναι νύχτα!

χιονοδρομικό Πισοδερίου

τελευταίο φως

Ψάχνοντας να βρω κατάλληλο (επίπεδο) έδαφος, συνάντησα τον Hannes με το ποδήλατο του. Τελικά το βράδυ δε θα ήταν μοναχικό. Πολιτικός μηχανικός από το Μόναχο. Πακετάρισε το ποδήλατο του, ήρθε αεροπορικός στη Θεσσαλονίκη και τώρα γυρίζει πίσω (κάνοντας πετάλι)!

Πιάσαμε την κουβέντα, έπαιξα και με τα σκυλιά του χιονοδρομικού, άραγε με θυμόντουσταν από το χειμώνα?

Και τελικά έστησα τη σκηνή νύχτα!!!

Μια γεμάτη μέρα τέλειωσε… χορταστική από νέες παραστάσεις. Η αυριανή όμως θα με έφερνε σε παλιά λημέρια, ανυπομονούσα να ξαναπάω, να δω τι άλλαξε, αν θα συναντούσα κανένα γνωστό και κυρίως πως θα ένιωθα…